Een huttentocht in Ticino, mijn ervaring en tips!

Het idee van een huttentocht in de bergen vond ik altijd wel tof! Ik hou enorm van de natuur, de bergen, bossen, de zee. Het maakt eigenlijk niet uit, de natuur is gewoon een heerlijke plek om te zijn.

Toen ik gevraagd werd door de NKBV of ik mee wilde gaan naar Ticino – Zwitserland om daar met een groep een huttentocht te lopen, twijfelde ik dan ook geen moment. JA! Natuurlijk wilde ik dit meemaken. Ik zag het echt als een grote uitdaging en wist ook dat ik mezelf zou gaan tegenkomen. Daar loop ik echter nooit voor weg.

Ik maakte meteen een afspraak in de sportschool en kreeg een trainingsschema om me goed voor te bereiden. Enthousiast ging ik aan de slag en naast 2-3 keer per week trainen, liep ik ook 1-2 keer per week een lekkere wandeling. Ik haalde m’n bergschoenen bij Bever en ging ze inlopen. Kortom, ik had er onwijs veel zin in en nam de voorbereiding heel serieus. Mijn conditie is namelijk niet de beste en er zou veel van m’n lichaam gevraagd worden.

En daar stond een boom

Een paar weken nadat ik m’n trainingsschema was gestart, knalde ik met m’n voet tegen een boom in het klimbos. Ik voelde dat het niet goed was en gelukkig (!) was het niet gebroken, wel flink gekneusd… Een week kon ik er niet op lopen en drie weken kon ik niet trainen. Vreselijk balen want daar ging m’n voorbereiding.

Twee weken voordat we naar Zwitserland vertrokken, ben ik weer wat langere wandelingen gaan lopen, maar het is natuurlijk een illusie om te denken dat je daarmee genoeg traint voor een huttentocht. Heel eerlijk heb ik het achteraf ook wel een beetje onderschat. Ik heb er totaal geen rekening mee gehouden dat ik het niet zou halen.

De voorbereiding van een huttentocht

Ik kan wel van mezelf zeggen dat ik goed ben in plannen en organiseren en vooral met nieuwe situaties ben ik verrassingen graag voor. Ik heb me dus goed ingelezen op blogs over huttentochten en de site van de NKBV helemaal uitgeplozen. Ik was vooral op zoek naar praktische tips. Wat moet je meenemen en wat vooral niet. Je loopt de hele week met je rugzak (40L) rond en elke kilo moet je die berg op tillen. Travel light was dus een hele belangrijke!

Het volgende had ik mee voor een 5-daagse huttentocht:
– 2 wandelbroeken
– 1 wandellegging. Deze wandellegging is echt top! Valt op maat, zit heerlijk en zakjes met rits voor bijvoorbeeld je telefoon.
– een korte broek. Ik heb ‘m zelf niet nodig gehad, maar wel handig om bij je te hebben. Het weer kan namelijk snel omslaan in de bergen.
– 4 lichtgewicht t-shirts
– 3 paar wandelsokken. Fantastische sokken! Bezuinig ajb niet op sokken. Ik heb 0 blaren gehad, m’n voeten bleven droog en fris.
– een donsjas. Deze had ik bij me. Superfijne jas. Lichtgewicht en makkelijk op te vouwen.
– een hardshell regenjas. Ik had deze bij me van Rab. Topjas!
– een regenbroek en ja, daar was ik heel blij mee!
– 1 setje kleding voor ‘s avonds in de hut
– een lakenzak. Beddengoed wordt niet continu verschoond / gewassen dus je neemt een eigen lakenzak mee waar je in slaapt.
– een “snel-droog-handdoek”. Ik had deze in de maat L, 80x130cm.
– wegwerp washandjes
– slippers
– dikke sokken
– hoofdlampje. Echt ideaal als je ‘s nachts naar het toilet moet bijvoorbeeld.
– E-reader. De Koba Libra heb ik zelf en vind ‘m helemaal top! Je kan eenvoudig e-books kopen via de e-reader en de volgende minuut nog gaan lezen. Zorg wel dat je voorbereid bent dus voordat je de bergen in gaat je boeken koopt. Zonder internet lukt dit immers niet.
– powerbank (je kan niet overal je telefoon opladen)
– oordoppen (aangezien je met meerderen op zaal slaapt)
– waterzak.  Deze vond ik echt top! Je stopt ‘m in je rugzak en tijdens het wandelen drink je eenvoudig uit het slangetje. Scheelt een hoop gedoe ten opzichte van een waterfles. Die pak je namelijk niet zo makkelijk uit je rugzak tijdens het wandelen.
– wandelwol! Deze tip kreeg ik van de pedicure en was ook top. Vooral tijdens het inlopen van m’n bergschoenen kreeg ik wel eens een drukplekje. Een dot wol erop en je voelt er niks meer van. Echt top!
– ik had ook blarenpleisters, spiergel, voetencrème mee, maar dat heb ik niet nodig gehad.

Ook handig is om je spullen in packing cubes te verpakken. Ik had een cube voor m’n wandelkleding, m’n avond/nachtkleding, een toilettas en een cube voor overige spullen zoals telefoonlader etc. Twee cubes van 7 liter en 2 van 15 liter is meer dan voldoende.

De huttentocht ging beginnen

Op 8 september vertrokken we vanuit Utrecht centraal met de trein naar Airolo waar we de eerste nacht in een hotel verbleven. De volgende ochtend vertrokken we met de bus en trein naar de Funicular Ritom in Piotta. Dit is de steilste kabelspoorweg ter wereld met een indrukwekkende hellingshoek van 87,8%! Heel tof om hiermee de berg op te gaan. De eerste drie dagen zouden we lopen we door Val Poira. Een dal met maar liefst 28 bergmeren, een van de grootste alpen van Ticino en is ook nog eens een beschermd natuurgebied.

We gingen in een groep, onbekenden van elkaar, maar het klikte direct. Wel zat er best wat conditieverschil in de groep, maar ik bleef lekker in de achterhoede. Vol goede moed trokken we de bergen in. Deze eerste dag stond een klim van 810 hoogtemeters op de planning met een lengte van 8,3 kilometer.

Na een paar uur begon het te regenen dus hop, regenkleding aan en de rugzak inpakken met de hoes die erin zit. Vanaf het begin heb ik met m’n Leki wandelstokken gelopen. Je loopt over rotsblokken en bent continu wel aan het stijgen of dalen dus wat extra steun van de stokken is echt heel fijn.

In de loop van de middag zagen we dan eindelijk de berghut in de mist liggen. Ik dacht, yesss, nog een half uurtje en dan zijn we er!! Maar helaas, dit laatste stuk was toch nog wel echt een 1,5 klimmen over rotsblokken. Toen we dan eindelijk boven waren, was ik best kapot. Je moet wennen aan de hoogte, maar ook de fysieke inspanning was echt heel pittig . Helaas waren er ook geen warme douches, niet eens koude ;), dus we konden ons opfrissen met een koud washandje. Slapen deden we met z’n vijven naast elkaar, lekker knus! Als ik er nu aan terugdenk…. Hahaha, ik ben wel echt flink uit m’n comfortzone gestapt deze trip. Fantastisch!

Dag 2 van de huttentocht in Ticino

Vandaag gingen we weer naar beneden! In totaal 9,6 kilometer en 712 meter dalen. Conditioneel een stuk beter te doen, maar na een paar uur beginnen de bovenbenen toch wat te protesteren.

Tussen het lopen door geniet ik echt van de uitzichten, het is waanzinnig mooi en ik probeer me te realiseren hoe bijzonder het is, maar ieder half uur wordt het zwaarder. De tranen komen omhoog en ik kom mezelf behoorlijk tegen. Het laatste uur ben ik volledig in mezelf gekeerd, muziek in m’n oren, afsluiten en stap voor stap er doorheen. Dit klinkt heftig, maar op dat moment was het dat ook echt. Ik kon niet meer.

Toen we dan eindelijk bij de hut aankwamen was ik helemaal stuk. Aan opgeven dacht ik op dat moment totaal niet. Wel vroeg ik me af hoe zwaar het morgen zou worden. Vooral mentaal was ik geknakt en dat kwam door de fysieke inspanning. De gids had dit al in de gaten en ‘s avonds gingen we in gesprek.

Ik schrok van de boodschap. Voor dag 3 stond namelijk een hike van 14,7km gepland met 607 meter klimmen en 700 meter dalen. Eigenlijk was het dag 1 en 2 op 1 dag. M’n lichaam blokkeerde en ik dacht maar 1 ding, hoe dan?! Ik geloof niet dat me dit gaat lukken, en nu??
We namen de opties door en ik besloot te stoppen. Vanuit de berghut waar we op dat moment zaten kon ik terug naar het dal en vanuit daar naar huis, vanuit de volgende berghut zou dat niet kunnen. Er was 0 twijfel bij mij en ook achteraf heb ik geen spijt m’n keuze. Genoeg is genoeg.

Op woensdag 11 september zwaaide ik de groep uit. Deze toppers vervolgden hun weg in de bergen en ik maakte me op voor de terugreis. Ik heb nog een uurtje gewandeld langs het meer. Nog wat kleine heuveltjes gepakt, maar het was helemaal goed zo. Dit avontuur kwam ten einde voor mij. Ik liep naar de bergtrein die me weer naar beneden bracht en vervolgde m’n weg naar het treinstation. Drie keer overstappen en ik kwam aan in Zürich waar ik ‘s avonds met het vliegtuig naar Amsterdam vloog. Ook deze dag was een fantastisch avontuur.

Hoe ik terugkijk op mijn trip? Met een grote glimlach en trots. Letterlijk en figuurlijk heb ik bergen beklommen. Ik kwam mezelf tegen, fysiek en mentaal. Er kwamen veel emoties los van het afgelopen jaar en die heb ik op de berg achtergelaten. Ik heb 1,5 week flinke spierpijn gehad, maar het is allemaal ok. I did it!

Mocht je overwegen een huttentocht te gaan lopen, bereid je goed voor. Een beginnerswandeling is voor een Zwitser iets anders dan een Nederlander ;).

Het is echt een waanzinnige ervaring en ik had ‘m niet willen missen. Ticino is een prachtig gebied, je voelt je zo nietig in de bergen en je bent echt helemaal disconnected van het drukke Nederland.

Zou ik het nog eens doen? Ja, maar dan wel in een andere vorm. Minder hoogtemeters of vanuit een hut dagtochten lopen. Er zijn namelijk vele mogelijkheden in de bergen en dat maakt dat je het volledig passend voor jezelf kan maken.

Tip: als lid van de NKBV krijg je tot 50% korting in meer dan 1200 berghutten in Europa. Kijk hier voor alle voordelen als NKBV-member.

Heb je vragen over mijn huttentocht? Stel ze gerust hieronder.

Liefs, Judith