2019 ligt voor ons en 2018 is bijna afgelopen. Mooie dingen heb ik mogen beleven, maar ook intens verdriet.Β Mijn 2018 lees je in deze blogpost. Geschreven vanuit mijn hart, met een lach en een traan…
De aftrap – our dark wall
Het jaar begon met een metamorfose van de woonkamer! We maakten de de lange muur heel donkergrijs en dit was precies wat de kamer nodig had. Nog iedere dag ben ik blij met deze kleur op de muur (lees er alles over in dit artikel). Bijzonder ook dat in die tijd m’n Β Instagramaccount een enorme groei doormaakte. Ik denk dat veel mensen de donkere muur erg mooi vonden ;).
Deze maand ben ik ook druk geweest om een webshop te bouwen en dat is gelukt! Alles staat klaar in mβn site, echter ontbreekt het me aan tijd en prioriteit om dit Γ¨cht goed te doen. Daarom staat dit op een heel laag pitje. Soms zie ik wat leuks en bied ik dat aan via m’n verkoopaccount op Instagram. Geen idee wat de toekomst brengt, maar voor nu is dit goed zo.
Eind februari besloten we het muurtje, welke haaks op de gashaard staat, te voorzien van een behangetje met een bakstenen muur. We wilden hiermee wat meer sfeer creΓ«ren, want deze hoek kon wel wat pit gebruiken! Toch waren we vanaf het begin niet heel blij met het resultaat, dus hier zou later in het jaar wat anders komen.
In maart beleefde ik een mooi hoogtepunt in m’n Huizedop-carriΓ¨re want ik mocht de fotografie verzorgen van het lookbook van YoshikoHomeware. En ja, daar ben ik trots op! Hoe tof dat dit soort dingen op je pad komen door een uit de hand gelopen hobby wat begon met een eenvoudige foto op Instagram. Overigens mag ik binnenkort weer aan de bak, want de datum voor de nieuwe shoot staat al gepland. Leuk!
11 maart was ook een hele leuke dag! Hier volgde ik een fotografieworkshop van Anki! Blogger, fotograaf en ontwerper van ontwerpbureau Zilverblauw. Samen met een aantal collega-instagrammers kregen we een stoomcursus over sluitertijden, diafragma’s etc. etc. Superleerzaam en heel erg gezellig!
Overigens schiet ik al mijn fotoβs met de Canon powershot G7X Mark II. Een ideaal formaat waar je veel mee kan (nospon 😉).
Maart was een drukke maand want toen heb ik ook een vooronderzoek gedaan voor het laseren van mβn ogen. Ik werd goedgekeurd en uiteindelijk heeft de laserbehandeling in juni plaatsgevonden. Helaas is het resultaat nog niet goed genoeg (de sterkte is goed, maar door het herstel is er een cilinder in m’n rechteroog ontstaan waardoor m’n zicht in de verte niet scherp is. Afgelopen week heb ik weer een controle gehad en daarin is besloten dat m’n rechteroog begin 2019 opnieuw gelaserd wordt. Niet fijn, maar ja… we gaan het maar gewoon doen.
Een zwart gat
En toen werd het vrijdag 13 april….. Alles veranderde die avond. Jochem, mijn broertje van 35 jaar, stapte in een lollige bui op een motor, verloor de macht over het stuur en belandde in een hele vieze sloot. Hij had meerdere verwondingen, maar z’n longen waren in erbarmelijke staat door het slootwater. Zes dagen lag hij op de IC in het UMC, te vechten voor z’n leven. We leefden in een roes. Uren in het ziekenhuis, van update naar update. De artsen trokken alles uit de kast, maar wat zag het er slecht uit. De longarts had nog nooit zulke zieke longen gezien en de ontsteking die gaande was, kregen ze niet onder controle. Ik heb geschreeuwd van onmacht, zo ontzettend bang en wat hoop ik toch dat hij me gehoord heeft, ondanks dat ie in een hele diepe slaap werd gehouden……
Het ging alleen maar slechter en het allerergste scenario werd waarheid. Op woensdagavond adviseerde de IC-arts ons om in het ziekenhuis te blijven want hij wist niet of Jochem de nacht door zou komen. Met m’n moeder, broer en zus zijn we die nacht in het ziekenhuis gebleven. ‘s Ochtends om 6:30 uur werden we wakker gemaakt. Dit was het moment…. Jochem ging ontzettend snel achteruit en het had geen zin om de behandeling door te zetten. Z’n longen werden letterlijk opgegeten door het slootwater en de ontstekingen waardoor z’n organen te weinig zuurstof kregen om te functioneren. Kapot van verdriet! We moesten hem laten gaan…
Het heeft m’n leven voorgoed veranderd. Dagelijks denk ik aan hem en aan wat er is gebeurd en het valt me zwaar. Ook al lijkt het heel wat aan de buitenkant en doe ik vrolijk. Geloof me, het is verdomd zwaar….
De maanden na het overlijden van Jochem heb ik vaak getwijfeld of ik door moest gaan met Huizedop. Het leek zo zinloos en oppervlakkig. Toch ging ik door. Voor de afleiding wellicht, maar ook omdat ik er veel energie en plezier uit haal.Β Β
En ook nam ik weer wat opdrachten aan in de maanden die volgden. Leuke samenwerkingen, ik schreef wat blogs en rolde weer een beetje in de daily routine van Huizedop (naast m’n werk want dat had ik ook vrij snel weer opgepakt).
Zo hebben we de veranda 2x gebeitst. Eerst werd ie “wit”, maar het bleef kriebelen, dus na een paar maanden was ie zwart ;). De halΒ en het toilet kreeg een geweldige metamorfose en het behangetje in de woonkamer verdween weer.
In september stonden we met een volledige reportage in de VTWonen en dat was wel echt een heel tof moment. Toen het hele Huizedop-avontuur in juli 2016 begon, riep ik voor de grap dat ik ooit in de VTWonen zou komen. Nou, ik had natuurlijk echt never nooit niet verwacht dat dat ook echt zou gebeuren, maar jawellllllll. Het is gelukt!
Ook kreeg onze trap een waanzinnige metamorfose met een hele stoere Upstairs-trap. De muur pakten we ook gelijk mee in de mooie kleur Off Black van Farrow & Ball en dat pakte goed uit. Helemaal af!
In oktober hadden we nog iets tofs want onze tv-hoek kreeg een metamorfose! Sinds we hier woonden was deze hoek best lelijk. Het tv-meubel was te klein en de tv was echt aan vervanging toe. Via een collega kwam ik in contact met Lies van staalonline.nl en zij had het perfecte tv-meubel voor onze woonkamer! Met The Frame van televisiewinkel.nl erbij, was een prachtige metamorfose geworden.
Begin november was er wederom een media-hoogtepunt want toen stonden we in de zaterdag-bijlage van De Telegraaf, Vrij Magazine. Super om daarin te staan met elkaar!
In november begint de eindejaarsdrukte al snel. De voorbereidingen voor Sinterklaas, Suus die eind november jarig is, Kerst komt eraan etc. Ook kwam er een leuk event met Walra voorbij waar ik met een vriendin heen ging en mocht ik aanschuiven bij een heerlijk ontbijt van Riviera Maison en de Linda Foundation.
Het laatste interieurproject van dit jaar is nog maar kort geleden :). De mannen van BONTE.eu kwamen namelijk een echte bakstenen muur maken in onze woonkamer. De muur die haaks op de gashaard staat, was hiervoor de perfecte plek en het is echt prachtig geworden:
En natuurlijk is er nog veel meer gebeurd in 2018. Blije, bijzondere, zware momenten en alles er tussenin. Niks van wat er dit jaar is gebeurd, weegt op tegen het enorme verlies van Jochem. Het leven gaat echter door en ik ook. Met hulp van hele lieve vrienden, familie, collega’s en natuurlijk Mike, Suus en Pien!
Liefde is key! Daarom wens ik jullie heel veel liefde en gezondheid toe voor 2019. Ik hoop dat het een prachtig jaar wordt. We’ll see!
Kus, Judith
Ik ben pas afgelopen december begonnen met mijn interieuraccount, dus had geen idee van hoe de rest van jouw 2018 eruit heeft gezien…. Wat een verdrietig verhaal, en nog zo vers allemaal. Ik kwam op je blog ivm een kleurtje op de muur, maar wat is het dan weer allemaal relatief. Ik hoop dat 2019 je een hoop mooie dingen gaat brengen, met je broertje in je hart. Liefs!
Wat lief, je reactie! Inderdaad, heel relatief. Ik haal veel plezier uit Huizedop, maar er schuilt ook veel meer achter. Soms deel ik dat en dit verdriet was te groot om niet te delen. Nogmaals dank voor je reactie. Liefs, Judith
β€οΈ
Jeetje meis wat heftig om zo je broertje te verliezen. Tranen in mijn ogen! Je bent ontzettend sterk en ik vind het zo goed dat je zo open bent over wat je hebt meegemaakt en hoe je je voelt. Dat maakt je nog krachtiger. Veel sterkte met dit grote gemis en niks dan goeds voor het nieuwe jaar. Dikke knuffel voor jou xxx
Dank je wel lieverd. Het van me afschrijven helpt! Ik wens je liefde en gezondheid in 2019. See ya on insta xxx
Ben geraakt door je blog β€οΈ.
Dikke kus
Thx Linda… Dikke kus terug xxx
Jeetje meid,
Wat heftig allemaal! Heb het echt met tranen in mijn ogen gelezen! Tuurlijk vergeet je dit niet en dat zal je nooit doen! Maar heel positief van je dat je zegt dat je door moet, tis hard maar het is zo! Ik denk echt zo vaak aan jullie aan deze pijnlijke gebeurtenis! En zeker deze dagen zal het even zwaar zijn! Dikke knuffel en veel liefs van mijβ‘β‘
Wat lief van jou. Zo fijn al die steun, ook al is het op afstand. Dank je wel! xx
Wat een pittig verhaal. Met tranen in mijn ogen lees ik je verhaal. Ook ik heb mijn broer dit jaar los moeten laten . Hij was degene die mij steunde het afgelopen jaar tijdens mijn ziekte . Deze dagen staan wij daar nog meer bij stil en proosten op hem en het leven dat mij nog gegeven is. Judith geniet van alles om je heen. Ik blijf je volgen ook in het nieuwe jaar. Jullie huis straalt warmte en gezelligheid uit.
Wat vreselijk voor je… Heel veel sterkte in deze tijd, het valt niet mee… Kus voor jou en ik proost met je mee!
ik voel zo met je mee. Verschrikkelijk om je broertje zo jong te verliezen. Ik heb de mijne vorig jaar ook moeten begraven en dat valt niks mee. Gelukkig ben je een sterke vrouw en veer je mee met het leven. Ik heb bewondering voor je aanpak Judith. Dikke knuffel en op naar een liefdevol 2019 X Andrea (@andrea_groot)
Oef Andrea, dat meen je niet. Wist ik niet, maar wat vreselijk voor je… Wat een lieve woorden van je. We moeten door en we gaan door. See ya on insta girl x
Ik ben nog niet zo lang op Insta en lees nu ook je verhaal..En wat al eerder is geschreven..het lijkt allemaal zo mooi ,maar wat een heftig verhaal.Ik ben er ontroerd door.
Ik lees je stukjes graag en vind jullie huis geweldig.
Ik wens je veel sterkte en ondanks alles wens ik jullie fijne feestdagen en een super 2019.
Lieve groet
Wat fijn om te horen dat je geniet van m’n dagelijkse verhaaltjes en foto’s. Ik hoop er nog lang mee door te gaan! Geniet van de komende dagen meis. Liefs, Judith
Wow..ineens leer ik de mens Judith, achter de plaatjes kennen. Ik volg je nog maar kort op Insta maar ben gelijk fan van je huis en leuke schrijfstijl. Het lijkt allemaal zó mooi hè, totdat je leest wat er werkelijk in je leven gebeurt. Wat een verdriet en gemis voor jullie gezin. Helaas ken ik het zelf ook, maar wat geeft Insta een fijne afleiding. Ga daar vooral mee door.
Dikke kus Ellen
(@forgeronathome)
ach, wat lief van je. Ja, achter de mooie plaatjes schuilt soms dikke ellende. Ik ben een gevoelsmens en daarom kan ik niet anders dan ook dit stukje van m’n leven te delen. Het hoort er gewoon bij. See ya on insta Ellen. Liefs, Judith
Dikke dikke knuffel lieverd proost voor 2019
thx lieverd. Kus voor jou
β€β€β€β€β€β€β€β€β€β€β€β€β€β€β€β€β€β€β€β€β€β€β€β€β€β€β€β€β€β€β€β€β€β€β€β€β€β€β€β€β€β€β€β€β€β€β€β€β€β€β€
Heel veel liefde voor jou en je familie. Zeker in deze tijd!
dank je wel! Kus terug
Ooooh lieve Judith ! Pffff zΓ³ getroffen door jou verhaal snap ook zo goed wat het met je doet meis … ik heb ook een lieve vriendin verloren in september en mis haar enorm … ook een tattoo op mijn arm gezet als deel van verwerken en je perspectief op alles veranderd . Inderdaad life goes on en je zoekt toch wat afleiding en leuke dingen om even niet bezig te zijn met dat verdriet … dat is ook goed lieve Judith ! Echt gave dingen ook gebeurd bij en met jou en hoop op heel veel moois voor jou en je gezin het komend jaar 2019 . Voor nu een hele dikke knuffel van mij β€οΈβ€οΈβ€οΈ
Oef, wat heftig dat je een lieve vriendin bent verloren. Afschuwelijk… Ik denk aan je deze dagen. Geniet met je dierbaren om je heen. Liefs, Judith
Wat een aangrijpend mooi verhaal. Tuurlijk volg ik je het hele jaar al maar om het zo weer te lezen…heftig, mooi, verdrietig, fijn….alles door elkaar.
Je doet het goed, geniet elke dag van je foto’s.
Wat lief van je! Dank voor je steun. Liefs, Judith